Kraj karków

Kopipasteryzm – nurt pseudokreatywny oparty na kopipasteryzacji.

Dzisiejszy odcinek sponsorują kąśliwe neologizmy anglojęzyczną kalką podszyte.

Kopipasteryzacja – bazujące na dokładności silnika kopiującego sklonowanie utworu bez zrozumienia i/lub sprawdzenia merytorycznego i strukturalnego jego treści.

Skąd te definicje? Wymyśliłem sobie obie zainspirowany zbiegiem okoliczności. Otóż jeden z mych wykładowców niedawno nazwał tworzenie czegoś metodą kopiuj/wklej, z części których istoty działania się nie rozumie, dziełem Frankensteina. I rację ma chłopina takoż na gruncie kodowania, tłumaczenia jak i pisarstwa.

Poszukiwałem ci ja materiałów o artyście pewnym mało znanym acz zdolnym wielce, któren zainteresowanie mediów ściągnął na się. Znalazłem przeto i czytam na stronie pewnej polskiej telewizji opis przybliżający pospólstwu czemuż dzieło artysty rzeczonego tak niezwykłym światu się jawi. W tekście tym jednakowoż byk jest (choć stoi jak wół) bo ktoś pisząc o motoryzacji spaprał jedną z najbardziej znanych marek motocykli literówkę czyniąc w nazwie Harley-Davidson.

Zdałoby się inne, bardziej rzetelne źródło zatem, o, jest – strona jednego radia w Polsce…  jednakowoż dziwnie podobny tekst do tego z telewizorni – i bum, choć autor inny to błąd ten sam w nazwie Harleja. Nie wnikam kto od kogo zerżnął ale żeby w pędzie po wierszówkę nie przemielić tekstu choćby słownikiem w edytorze, nawet jak na media regionalne to słabo. A naczelny to już widzę tylko napis na dropsach. O podejście tu idzie, nie o nazwiska ni nazwy stacji, które przemilczam.

„O czym chciał powiedzieć pisarz – pyta pani od polskiego.
Chciał pokazać nierówności kapitalizmu w(spół)czesnego”

W tygodniach ostatnich zapoznałem się z utworem Kazika, który trafił do mnie jako sznurek jutubowy zwyczajny, bez słowa komentarza. Obejrzałem z pewnym rozczarowaniem bo ani muzycznie ani wizualnie, ni pod kątem treści nie poczułem się zainteresowany by kiedykolwiek jeszcze chcieć do dzieła wracać. Ot – pomyślałem – i wielcy artyści czasem popełniają utwory, które mogą pozostać niezrozumiane i niedocenione, taka ich potrzeba oraz prawo (… i sprawiedliwość jak wyszło poniewczasie).

Ciekawostką wszak się okazała piosnka ta niezbyt nadobna i przebojem kalibru, że zaryzykuję, jakiego Kaźmirz nie zaserwował od czasu 12 groszy polskich. Jeno jam, plebs najzwyczajniejszy co bez telewizora żyje, nie pojął przekazu nie znając historii, do której autor pije. Bardzo to niezwykłe jest uczucie gdy się okazuje żem złapał ów granat za gruszkę go wziąwszy a on tymczasem w tylu głowach i sercach słusznie eksplodował. A że owoc zakazany kusi silniej – w bodaj dwa tygodnie ponad 10 mln odtworzeń, efekt cudownie odwrotny do zamierzonego, wejdzie do kanonu strzałów we własne kolano.

Tu już pisać nie trzeba o którą stację chodzi bo afera jak huj. Niedowierzanie, gorycz i bunt. A więc klikalność, statystyki wizyt, premie – któryś spryciarz w trepie kołysany skumał, że lud sięgnąć zechce po zakazanej piosenki treść by pojąć komu i jak serdecznie dopiekł imć Staszewski. Tekst swój pismak prokurując w pośpiechu mycie uszu odłożył na Boże Ciało lub na sprawdzenie logiki publikowanej treści znowu czasu zbrakło bo czytam „Twoje kartki krzyczą stój”. Jeden ogólnopolski portal tak podał a reszta tylko wcisnęła kątrol ce a później fau i jest. Kto by się przejmował.

Kiedyś złośliwi mówili na dawną stolicę Miasto Karków niby przypadkiem tę literówkę czyniąc. Kto nie wie co to karki niechaj nadal żyje spokojnie w Zbąszyniu. Patrząc na ów trend beztroskiego kopipasteryzmu wrażenia nabywam, że przyszłość dziennikarstwa zostanie podzielona między sztuczną inteligencję a kompletny jej brak, takie karki krajowej żurnalistyki. Poprawcie się Państwo Drodzy lub zacznijcie szyć jeansy porzucając znój pracy w środkach masowego przekrętu, ekhm, przekazu – ma się rozumieć.

#receopadaja